Kolejny, bo już trzeci nieistniejący gotycki kościół szpitalny.
znajdował się za murami miasta i Bramą Kujawską, gdzie
współcześnie znajdują się budynki przy ulicy Zbożowy Rynek 3.
Historia jego powstania nie jest zaskakująca, wręcz
przeciwnie. Powstał tak jak poprzednie kościoły szpitalne w wyniku rozwoju
sieci przytułków dla ubogich i chorych w XVI wieku.
Informacje na temat dwóch drewnianych budynków
ufundowanych przez bydgoszczan dla chorych pochodzą z 1502 roku.
W 1529 r. starosta bydgoski Stanisław Kościelecki polecił
od nowa zbudować kościół i szpital pod wezwaniem św. Stanisława biskupa i
męczennika.
Kościół pw. św. Stanisława został poświęcony w 1583 roku.
Początkowo dobrze utrzymywany szpital i kościół około 1745
roku jawił się już jako zaniedbany. Stało się tak z powodu niedbalstwa i
zaprzestania opieki nad placówką przez zubożałe
miasto. W konsekwencji kaplica przestała być używana. Nie było w niej
już nawet ołtarza nie wspominając o
wyposażeniu.
Jednak To jeszcze nie był koniec kościoła. Ówczesny
proboszcz bydgoski ks. Jan Dutkowski zajął się nim w 1802 roku. Kaplica
otrzymała nowy dach, trzy ołtarze, ambonę, ławki oraz dzwon. Nie cieszyła się
nimi długo. !5 lat później władze pruskie sprzedały obiekt. Nowy właściciel po
wcześniejszym wyburzeniu obiektu postawił kamienicę, która prawdopodobnie
stanęła na fundamentach poprzedniej budowli. Skąd taki wniosek? Świadczy o tym
rzut poziomy, na kamienicę, który jest identyczny.
ARCHITEKTURA
O wyglądzie Kościoła pw. św. Stanisława w Bydgoszczy mówią
dwa plany. Pierwszy Erika Dahlberga w 1657 roku, drugi planie z 1774 i 1800
roku.
Była to skromną, gotycka budowlę z wydłużonym
prezbiterium, stojącą przy drodze wylotowej z miasta.
0 komentarze:
Prześlij komentarz